Küçükken kanayan dizlerimizdi....

Kırılmışlıklarımız var içimizde

Bizden başka hiç kimsenin bilemeyeceği

Sevdalarımız var kıyıda köşede, gizli saklı yaşadığımız

Ama yinede umutlarımız var geleceğe dair

Biliyoruz yaşadığımız hiçbirgün benzemeyecek bir giğerine

Pişmanlıklarımızda olacak, keşkelerimizde

Öfkeleneceğiz belki sevdiğimize

Olmadık sözler söyleyip, inşallah sende diyeceğiz

günün birinde...

Bir zaman sonra geçecek öfkemiz

Ve merak edip ne yaptığını

Uzaktan bir selam göndereceğiz merhaba diye

Her yaşadığımız kötü şeyin faturasını ona keserken

Yavaş yavaş daha iyi anlayacağız.

Suçluyu sormaya başlayacak kalbimiz

Ve mecburiyetten gelen bir kabullenme olacak elimizdeki

Bazen herşeye kendi açısından bakar insan

elinde olmadan...

İşte biz o gün bir de dönüp kendimize bakacağız

Canımızı birtek o mu yakmıştı?

Bu ilk miydi acaba?

Küçükken kanayan dizlerimizdi,

Şimdi ise yüreğimiz.

.

.

Alıntı: Yazarı bilinmiyor..

.

.