Beklemek...

Beklemek;

Durgun bir su gibi çırpınışsız beklemek

Ağaçların çığlıksız ölümü gibi sessiz beklemek.

Bütün hesaplaşmaları,

Bütün isyanları,

Bütün iç çekişleri ve

Bitmek bilmeyen özlemleri

Birbirinden farklı olmayan günleri

Kendi kulaklarının bile duyamayacağı bir isyanla

Derin bir iç kanamasıyla

Ve tedirginliklerle beklemek...

.

Oysa daha yürüyemediğim,

Yürüyemediğim yollarım vardı benim.

Gece bitti,

Ellerimin üşümeside...

Bu baharatlı saatlerde bir kül kadı benden geriye

.

Nasılda yeniliyor insan kendine

Gece...... bitti

Ve acılar kir tutmuyor yine

Bu gün ve gecelerce karanlıktayım.

Korkuyorum yalancı aydınlıklardan...

.

Sen benim ölümümsün

Bu yüzden seviyorum seni...

.

Gece bitti,

Ellerimin üşümesi de...

Bugün benim için dokun tenine,

Dudaklarına dokun parmak uçlarınla,

Aynada gözlerine çivile gözlerini

Ve bir gülücük sun kendine.

.

Beklemek

Seni beklemek...

Seni ölüm gibi sevmek.

.

Beklemek...

Sessiz ve soluksuz çığlıklarla beklemek

Devrilen ağaçlar gibi sessizce ölmek

Ve ölürken,

Seni sevmenin ne kadar güzel olduğunu düşünüp

Vedasız gitmek.

.

.

şair: Filiz Kılınç

bak yeter.net ten alıntıdır.

.

.